Bir önceki yazımda belirttiğim gibi cuma, cumartesi yine İzmir'deydim. Eşimin amcasının oğlunun düğünü vardı. Ailelerin birbirini görmesinin , hasret gidermesinin en güzel yolu düğünler, en acı yolu ise cenazeler. Ne yazıkki yoğun hayat temposu birçok insanı bu iki olay dışında bir araya getirmiyor. Mecburen herkes kendi hayatını yaşıyor ve bir düğün, bir cenaze bahane olunca senelerdir görülmeyen aile bireyleri görülüyor. Elbette hepimiz düğünleri tercih ederiz. 20 Temmuz sabahı eşimle İstanbul'dan yola çıktık; köprüyü rahatça geçtik , feribota rahatça bindik. Balıkesir - Manisa yolundaki yol çalışmaları dışında gayet rahat bir yolculuk sonucu İzmir'e vardık. Önce düğünleri olan Hacı Amcaların evine uğradık. Eşimin daha önce tanıştığım ve tanışmadığım kuzenleriyle görüştük. Eşimin rahmetli annesinin ile babasının çok kardeş olması ve bizim sadece nikah yapmamız dolayısıyla uzaktakilerin nikahımıza gelmemesi dolayısıyla ben eşimin ailesinin %80'ni tanımıyorum....